60 سال پیش، ساعت 18:15 دقیقه روز 28 مرداد، از منزل نخست وزیر قانونی ایران ویرانه ای بیشتر برجای نمانده بود

هنوز 30 سال بیشتر از آن روزهایی نگذشته که کودتا را قیام مردمی مینامیدند. کودتاچیان را ارج مینهادند و خوشه خوشه از درخت پهلوی امتیاز میچیدند. امتیازها هم شاید حقشان بود... آخر آنانتاجبخش بودند.

 به قول پدربزرگهایمان آفتاب همیشه پشت ابر پنهان نمیشود. همین 10 سال پیش بود که کلینتون به خاطر آن کودتا (که روزگاری قیام مردمی خوانده میشد) از ملت ایران عذرخواهی کرد. همین امروز بود که سازمان اطلاعات آمریکا –CIA- رسما به دست داشتن در کودتا اعتراف کرد.

اگرچه خارجیها در آن کودتای ننگین دست داشتند، اما همیشه برای من یک سوال باقی ماند. مردمی که تا 48 ساعت قبل از کودتا در خیابان بودند و شعار "زنده باد مصدق" سر میدادند، صبح روز کودتا کجا بودند؟

چه شد که مصدق و بالاتر از آن اهداف و خواسته های خود را بی کس رها کردند؟

پی نوشت:

سایت بی بی سی در یک اقدام بسیار جالب اقدام به بازنشر اتفاقات آن روزهای ایران به صورت لحظه به لحظه نموده است. دیدنش خالی از لطف نیست. اگر چه فیلتر شکن نیاز این کیف است!