این روزها به رسم سالهای دور (که به جبر محدودیت‌های سال‌های اخیر از منافعش بی بهره شده بودیم.) امکان ملاقات حضوری با مدیران سابق دولتی، بیش از پیش فراهم است. این هفته مهمان محمدعلی جوادی بودیم. شهردار سابق اصفهان، که 10 سالی است عطای قدرت را به لقای آن بخشیده.

صحبت از مشکلات فعلی شهر که شد، ناراحتی را در چهره‌‌اش میشد دید. مگر میشود از رودخانه ای خشک حرف زد، قطار متروی به گل نشسته را دید، هوای آلوده‌ی شهر را استشمام کرد و خم به ابرو نیاورد. شهری که بی اغراق روزی سرآمد توسعه بود، این روزها سخت نفس میکشد. آب آشامیدنیش با مشکل مواجه است. حلبی آبادهای اطرافش ترک تازی میکنند، و مدیرانش برای ساخت چند اتوبان شهر را با پرده و پوستر پر میکنند.

حقیقت این است که در کلیه‌ی صحبتهای پیشکسوتان مدیریت شهری اصفهان، نارضایتی از تیم فعلی مدیریت به صورت مشهود قابل مشاهده است. به قول مهندس جوادی همین 10 سال پیش بود که هر هفته تیمی از مشهد جهت آموزش دیدن و مشاهده پیشرفت شهر، به اصفهان سفر میکردند. حالا پس از 10 سال اصفهانیها که به مشهد میروند آهی از سر حسرت میکشند و پیشرفتهای سریع این شهر را میبینند. مترویی که سالها پیش از مشهد در اصفهان آغاز شده، امروز در اصفهان اندر خم یک کوچه است و در مشهد مسافر جابه جا میکند. طنز داستان آن وقتی بیشتر میشود که اهواز تا همین چند ماه دیگر مترودار میشود و مسئولین شهری اصفهان معتقدند برای راه اندازی مترو به بودجه های دولتی نیاز دارند!!